Παραμυθητική θεολογία

Η εκκλησία καλείται να βρει τρόπους να κάνει και πάλι  το λόγο της επίκαιρο, προσεγγίσιμο και διαπεραστικό,  όχι μόνο του μυαλού αλλά και της καρδιάς του ανθρώπου. Οι καιροί είναι δύσκολοι. Ευτυχώς, η  Ορθόδοξη  Eκκλησία συνεχίζει να "παράγει" αγίους.

"...Μήπως χρειαζόμαστε και οι ορθόδοξοι να αναπτύξουμε και πάλι τη δική μας παραδεδομένη αλλά παραμελημένη "αφηγηματική θεολογία"; Να ξαναβρούμε, αίφνης, τον τρόπο που ο Πατρο-Κοσμάς "αφηγείτο" ως "παραμύθι" - παραμυθία, δηλαδή παρηγοριά και ελπίδα, την αλήθεια της Εκκλησίας; Τον τρόπο δηλαδή που διηγείτο τα της πίστεως με τις δικές του λέξεις, που δεν ήταν πια δικά του λόγια αλλά σαρκωμένος αγιοπνευματικός λόγος, θρεμμένος από το ασκητικό του βίωμα. Με άλλα λόγια, να ξαναδώσουμε τη θέση που της ταιριάζει -αλλά και να αναπτύξουμε περαιτέρω - μια ορθόδοξη "παραμυθητική" θεολογία, ανταποκρινόμενοι στη δίψα του σύγχρονου ανθρώπου για ποιμαντικό λόγο άμεσο, βιωματικό και παρηγορητικό.

Πρόκειται βέβαια για ποιμαντικό επίτευγμα που δεν κατακτάται εύκολα, καθώς προϋποθέτει πρόοδο σημαντική στην πορεία προς την αγιότητα. Όμως, εάν κάποιος δεν είναι προκατειλημμένος, μπορεί να δει τέτοια ποιμαντικά κατορθώματα να ανθίζουν απρόσμενα γύρω του. Εκεί που δεν το περιμένει. Όπως ανάβλυσαν οι ευωδίες της θείας Χαρης από τις σχισμάδες των κελιών του γέροντα Παϊσίου ή Πορφυρίου ή Ιακώβου η ποιος ξέρει πόσων άλλων, λιγότερο γνωστών σύγχρονων αγιασμένων μορφών..." 

Σελίδες βιβλίου: 206, Διαστάσεις: 14x21 εκ.